korkuyor musun? yarýnlar bizim renkli gözlerin iþlerken içime hafif bir rüzgâr alýp götürür senliðimi..
bir söz vardý unutulmayacaktý adý aþktý sahi içinde biz geçen cümleler kül oldu yangýnýmýzda geriye bir ben kaldý alabildiðine deli ve öldürdük tüm beyazlarý simsiyah boþluðumuz..
ama sen güzelsin bensiz olsan dahî karýþsam içine tüketirdik sevgiyi ve metalaþýrdýk belki hiç olurdu sevda acýlarýnda göz yaþlarýnda..
þimdi sen unut beni çýkayým fikrinden ansýzýn unutalým gereksiz cümleleri sözün bittiði yer burasý ve bakýþlarýnýn ateþ saçtýðý geri dönsek ne çýkar sahi kaç yazar çok sevsek olur mu eskisi gibi? öyle bakar mýsýn gözlerime tekrardan verir miyiz unuttuðumuz sözleri?
kýrgýným olamam asla dargýn çünkü bu senin varlýðýn hayraným her yokluðuna okunmazken esamesi sen o imkansýzsýn ve bu benim hiçliðim yok olmak sýzýlarý kabuk baðlar yaralarým özlemle yürek yanýmda..
öyleyse deþ bir daha silinmesin izlerin hazýrým her cümlene her aný idamým olsa da yalnýzlýðý îfâ eden her þiir yazýlýyor sonlarýna her yaný sen evimin kokun sindi ruhuma daralýrken gökyüzü parlayan ay’dýr yüzün..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.