nefes ve ruhun üflendiði doðuþta gecenin yada sabahýn beyaz ýþýklarý altýnda kan ve gözyaþýnýn sevince dolduðu harda
gözünü açan beþer dudaðýndaki ilk acýnýn notasý günlerin zamanla eðildiði vücutta dökülen her parçada aklýn ve yüreðin büyüdüðü o garip siyah çaðda
evrilen ellerin ve gözün karmaþýk bilinçliyi altýnda büyüyen ve haksýzlýða adalete inanan o küçük sinirler sonrasýnda kendini baþka bir sýkýþýklýkta derinliklerinde kaybeden
o öz güven ritimleri þaþkýn rüyadan uyanýr bedenin içinde ruhu hayat sevinçleri yoktur tam tersi ölümün gölgesinde o kanla kaplý boþlukta nefes nefesedir
irisin gözleri olan þeytanýn nefsi_ düþler dokur ilmek ilmek o düþüþtür tam tersi ihanet gibi akla
koyu kýrýlmýþlýk yaþý birden seslenir alemin darlýðý yeni bir boyuta iner derki , ölen bedendir ruh ona kalýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
son gün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.