MALAGA'LI KANKVAH

(Bilmem, küçükken bir masalda mý dinledim, bir kitapta mý
rastladým, yoksa ben mi uyduruyorum; Malaga, Ýspanyanýn
güneyinde bir yermiþ ve ora bahçelerinde kocaman yap-
raklý, þatafatlý bir çiçek yetiþirmiþ:
KANKVAH veya KAHKAHA ÇÝÇEÐÝ...)

..............................................................
Sen,
Kahkaha çiçekleri yetiþen bir diyarda
Yaðmurlu günlerde bazen, gülümseyen bir gonca gibi yüzün
Ve ekseri, kötümser ýþýklarýnda gündüzün,
Tozlu yapraklarýnla
Kavrulmuþ bir çiçeksin.
Sessizce sevilip sevmeyi
Ve yalnýz gözlerinle gülmeyi
Bilmezsin.

Bütün günler ve geceler
Uyunurken...Ne mümkün,
Uyunmazken düþünülürsün;
Deðmezsin.

Malaga,
Çok uzaktýr benim evime.
Gidemem;
Ayaklarým baðlýdýr seni tanýmanýn zincirleriyle,
Çaðýrsam
Gelmezsin.

Sen,
Malaga kankvahlarýnýn en küçüðüsün
Ve kýr çiçeklerinden olmayý
Beðenmezsin.

Bütün son vapurlarda,
Bütün geceyarýlarýnda,
Karanlýkta birden açýlýveren Kankvahým,
Bilmediðim Malaga akþamlarýný yaþarým penceremde;
Uzaksýn,
Görmezsin.

Gözlerimdeki o çiçeklerde yaz geceleri
Kýraðý gibi damlacýklar belirir;
Her birinde aldatýlmanýn kahrý
Ve bir yalan rüzgârýyla uçup giderler,
Kapamak isterim göz kapaklarýmý,
Atmak isterim o bitmiþ çiçekleri gözlerimden;
Gitmezsin...

Sonum gibi korktuðum çiçek,
Sonum kadar sevdiðim çiçek!
Tut ki her þeyimsin benim
Her zerresinde hayata bin kin duyduðum çiçek,
Uzak iklimlerin çiçeði,
MALAGALI KANKVAH! ...
Kahkahalar duyarým ardýmda,
Dönerim;
Gülmezsin...

(1960)
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın: