BİRBİRİMİZİ SEVİYORUZ.

Üzüm taneleri gibi boncuk boncuk bir saklýmda birleþsek
Kimimiz Laz, kimimiz Kürt, Türk, Çerkez. Ah ne güzel desek!
Görmede, anlamada, tanýmada, yürütmede tanýsak tek tek
Oflayýp puflamadan, tüm güçlüklerde merkez kendimiz saysak

Atom gücüne gerek yok. Birlikteliðimiz yeterde artar bize
O tanýmayý, birleþmeyi, kabullenmeyi istemeyenler gelirler dize
Bu koca ülkede, zorluklarý aþarýz, çýkarýz düze.

Ýkide bir karanlýklarý hâkim ediyorlar bu ülkeye, niye?
Zayýf kalsýn, geliþmesin, emperyalizme muhtaç olsun diye
Yazýk, yazýk! Kimi hâkim güçlerde uyguluyor, doðru diye.
Ya bizler, çokluk, bildiðimiz halde karþý durmuyoruz, niye?

Olmaz olmaz! Doðru deðil emperyalizme uþaklýk etmek
Bu uþaklýk, bu halklara doðrudan ihanet etmek, demek
Yok öyle, bu güzelliði çýkar için peþkeþ çekmek.

Bilin beyler. Dar kafalýlar. Farklýlýðýmýz zenginliðimizdir.
Kabul etmeseniz de, savaþsanýz da, bu ülke hepimizindir.
Sizin vazifeniz ele yapýþtýkça temizlenmesi gereken bir kir
Kabullenmesek birbirimizi, kin ve nefret yüreðimize birikir.

Hür yaþamak, zengin olmak, bilimle, üretimle olur.
Kabul etmeyen, okumayan bilmeyen piþman olur
Kabul edersek birbirimizi, bu pis savaþlar son bulur.

Teyyar DUMLU

Sosyal Medyada Paylaşın: