bir sabah kahvesi yudumluyorum bakýþlarýnda nefesinin sýcaðýnda gözlerinin ücralarýnda gerdanýnýn ortasýnda boynunun kokusunda parmaklarýnýn ucunda..
ne güzel gülüyorsun sevgili içime renkler katarak iþte sensin son çarem kimlere anlatayým? medet mi umayým baþka aþklardan sebeplerine mi sarýlayým cehennem mi olayým alev alev sensiz zindanlarda mý kalayým?
sen o ilksin elbette hiç sonu olmayacak bayraðýmdýr sevdalarýnýn özü nasýl yere býrakayým? tutmuþken sancaðýný verdiðim o son nefes karýþsýn dermanýna sevinsin bilahare sürsün ömürlük sevgi elbette güzeldir sende..
yýkýlsýn önümde aþklarý dünyalarýn tüm kadýnlar dizilsin ardýnda sen o deðiþmez müberra ikraren tasdik edilsin sevinsin yer ve gök gördüðü için seni yaðmurlar düþsün avuçlarýna bâkî olsun gençliðin
gerçi sen her halinle güzelsin dokunamasam da koklayamasam da okþayamasam da saçlarýný tutamasam da ellerini sevinsen de kýzsan da bilmesem de yerini yurdunu ve hatta toprak olsan da bir gün alýp avuçlarýma ufalayarak göðsüme bastýðýmda..
incinme ihtimallerin kahrediyor ya üzerlerse seni sultaným kýyarlarsa tatlý canýna aðlarsan hastane köþelerinde ümitsiz bir an gel desen yoluna mecnûnum tek bir iþaret bekler bu ukûl-u meczup ahh benekli kelebek kon sevdalarýma seyretsin bu deli adam parmaðýnda kanatlarýný..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.