ölü serçeleri gömdüm

kafamýn içinde
aklýmýn kafesi kýrýk
yorgun bir cehennem dünyasý



ellerim soðuk bir çeþme damlasý
kara toprak çiçeksiz ruhumun inceliði
gözünden akan damlalar donuk isimsiz



ölümü özledim Anne
kýrýklýðýmýn aðýr sözleri içinde
sildim kendimi ama içimdeki sevgiler temiz



düþtüm dizimin ve dilimin üstüne
yürek açýsýndan hafif deðil
kýrk kere ölmem lazým ki yeniden doðuþlarýma



mecal ruhumda dengesiz hayaller
kaldým yine tek baþýma
uyku haram yine sessizliðime



aklýmýn zindanlarý erimiþ
kendimi yargýladýðým engellerim de
onlar hep temiz ben kirlenmiþ


üstüm baþým beyaz mermer yazýsý
dualarým üflenmiþ cehennemde
kimsesiz dinlenen ruh gibiyim



kalýna en derine
hiçliðin duru güzelliðine
yanýmda sadece gülce




yaralý yapraklarý
dalý hýrpalanmýþ ayaz ile
üþüyorum hem kendime hem onsuzluða



üzme
acýtýr uzaklýklar
kalma düþersin kimsesizlikte









.
Sosyal Medyada Paylaşın: