YOLLARIN BEKÇİSİ 

YOLLARIN BEKÇÝSÝ 


Ben ormanlarýn bekçisi 
Sürgün adamý 
O olmazdý olamazdý 
Aþk ihtilali baþladý 
Ben duygularýmýn kurbanýyým 
Çarparak bölen bölerek çarpan 
Sineðin kâðýda konmasý bu 
Dur kýmýldama dur eski resmini getir 
O güzel günleri geri getir 
Bana sevgilimi getir 
Daðdan geleni bekle 
Dur emirleri bekle 
Yükselirken alçalan alçalýrken yükselen 
Aydýnlýðý besleyen ve besleyen karanlýðý 
Ah koynuna Konya’’dan sevgili alan 
Ah sevgiliyi koynunda saklayan 
Gül muþtusu salýyor topraða 
Gül muþtusu býrakýyor yapraða 
Yer gök bakýrken insana 
Kim dinler kim duyar sesimi 
Daðlarý bekliyor korku 
Saçlarýný sürüklüyor periþan yalnýzlýðýn 
Bir kement atýyor bana o güzel 
Belli ki vatanda isyan var 
Menzile varýr mý yollar 
Yusuf kuyudan çýk 
Ben çýkamam kuyudan 
Sen çýk 
Mevlana Yunus ve Diyar-ý Rum 
Erenler ki dað gibi yürekleri var 
Benim içimse baþtanbaþa uçurum 
Bir gün elbette biz de çaðrýlýrýz þölene 
Yamalý elbiselerimiz ve çamurlu üst baþlarýmýzla 
Geçildi ayýplý bahçelerden 
Bir kuyuya düþmüþ bedenleri ve kömürleþmiþ beyinleri var 
Medine yollarýnda kalmýþ yar 
Aþkýn silinmez izleri var Mekke’’de ruhum 
Bir balýkçý göründü dehlizlerde 
Gel sen beni tini tini 
Yollarýn izlerin bekçisiyim ben 


Ahmet KEMAL
Sosyal Medyada Paylaşın: