O yalnýz bir adamdý. Duvar dibine yaslanmýþ, Buruk þarkýlar söylüyordu. Sürekli hayaller kurardý, Cebinde küçük umutlarý hiç bitmezdi, Bitmek tükenmeyen sancýlý günlerin, Baþkarakteriydi, Felekten çalacak günleri olmamýþtý hiç. Sarý saçlý gamzeli bir sevdiði vardý, Bir gülüþüne ömrünü verirdi, Hak etmemiþti böyle bir sevgiyi, zalimin kýzý. Ama seviyordu iþte....! Bir mutlu gün yaþatmamýþtý hayat, Fakat isyan etmiyordu hiç, Umut diyordu kendi kendine umut, Mutlaka bir gün. O yalnýz bir adamdý, Gözleri yaþlý, Koca bir yüreði vardý sevgiyle dolu, Tek suçu ise sevmekti, Ve karþýlýksýz sevdiði için, Yalnýzlýða terk edilmiþti....!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.