Yaşamayı Öğret Bana

Karanlýðýn þafaðýna umut türküleri asan kýrlangýçlar,
Sürü sürü göçüyor þehrimden,
Yaralý bir bakýþ atýyorsun kapý aralýðýndan,
Yüreðim tutuluyor.


Sisli bir sonbahardýr bakýþlarýn,
Eylül öncesi saçlarýmý dalgalandýran deli rüzgâr,
Yosun tutmuþ yüreðine sýzan,dere yataklarým
Ýçim içim k’anýyorum.


Zamanýn ç’arkýnda öðütülüyor sevincimiz,
Biz hep solumuzdan vurulmaya mahkûm muyuz?
Ahh,
‘Sende annem gibi þiir kokuyorsun’
Gülüþümün kýrýk parçalarýný topla,
Kirli bir çocuk gibi bakma bana öyle,
Sevincim mülteci,
Sýðýn, sýð, hayallerime.


Dudaklarým kanýyor varlýðý mülteci ayazlarda,
Ýçimde filizlenen çocuk öldürülüyor,
Hiçbir þeyden habersiz,
Y’aralý bir acý sinmiþ göz hatlarýna,
Sen bana yaþamayý öðret.


Bu aðýtlar bana d’okunuyor,
Kirli kirli bakma suratýma,
Bu acýlar beni öldürüyor,
Yar’ama dokunma.
Ölmekten býktým artýk! Yaþamayý öðret bana.

Sosyal Medyada Paylaşın: