Bu kýþ haným, Antalya’ya taþýndý.
Soba derdi, tüm canýna tak etmiþ!
Gide, gele tekerlerim aþýndý;
Sanki benim caným bunu hak etmiþ…
Ýki þehir, birbiriyle hem sýnýr…
Biri soðuk, biri sýcaktan bizar!
Antalya, çay buðusundan ýsýnýr;
Birinden buð, diðerinden buz sýzar…
Elbet çok bal yiyen baldan usanýr!
Antalyalý, soðuk arar daðlarda!
Karamanlý seralarý su sanýr;
Tarlalarda balýk bekler aðlarda…
Þimdi bizim köy, diz boyu kar kaplý!
Gül bahçemde diken dolu tek gül yok…
Köy evimin saçaðýnda buz saplý!
Kargalardan geçilmiyor, bülbül yok…
Karlarýnda dalaþýyor köpekler!
Tuzaktaki kuþ kaybetmiþ savaþý…
Avcýlarý önezede av bekler!
Avýn derdi can, avcýnýn arabaþý…
Akdeniz’de suni karlar yaðýyor…
Çoluk, çocuk kayar sanki serinde!
Bütün þehir bir çadýra sýðýyor;
Bir yan titrer, bir yan bayram yerinde…
Antalya-2020/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Arabaþý: hamur aþý, iç Anadolu’da kanatlýlardan yapýlan
Sýcak çorbayla içilen bir ara yemeði…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.