Eyvah! yeniden yazýyorum seni alamadýðým kokunu tutamadýðým ellerini bakamadýðým gözlerini..
Eyvah! giderek uzaklaþýyorsun kurduðum her düþ senin yapraklarý tüm aðaçlarýn damlalarý yaðan yaðmurlarýn çöllerdeki her kum tanesi adedince sevdam yenilenir.
Eyvah! kurtaramýyorum yiten canýmý uðruna öldüðüm her an senin bir ses ver suskunluðundan bir an görsün gözlerim hasretin zindan oldu korkularýma ya göremezsem diye ölmeden gel rüyalarýmda güzel gülen canýna yansýn seviþmeler.
Eyvah! ne dayanýlmaz özlemdir bu kaçýnýlmaz sonlarýnda bir ben nazarýndan uçurumlara düþerken oysa söylemiþtim kýyarým diye canýma fakat yalnýzca kendimden ibaret deðil aðlarýnla örülmüþ yaþamým sen yeter ki öyle güzel gül ben mütemadiyen ölsem de yaþarým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.