karanlık ve anlamsız

dipsiz bir kenara gittim
düþlerinde adsýz kan izlerinin kuruluðu
sesinde bulunduðu kuytu bana seslendi
ve aklým eski bir uykuda
düþ aldý


karanlýk ve anlamsýzlýklara düþtüm eðildim gülerek
geçmiþ bir umudun ve kýrýlganlýðýn sesi idi
soðuk denizden çýkýp kýyýya süzüldü
deli konuþtu " diri kalma dedi "
son gibi



onun anlamsýzlýklarýnda uyku gelmez
kötü ve karanlýklar gezinir
dünya ölümle gizlidir
büyür birden anlamsýzlýkta





o býraktý herkezi
gökyüzündeki kuþlarý damlarý
topraktaki karýncalarý bile
nefesini tutarak
uyukladý birden



koyuluðun kirli kenarlarýnda durdu birden
sabýr için dua istedim tanrýdan
onun varlýðýna adanacak yokluk için
düþler
o yüreðimdeki kýrýlan acýlar la
uzun uzun baðýrdým



duymadý
deðersizdi yokluðun renkleri
ölümü bildiði için sessiz oldu an ve an
baþka insanlar kutsadý boyuna


kuru bil dalýn rüzgarda kýmýldamasý gibi sürüklendim
bedenim yýrtýldý yeri dolmadý
kýrýk bir düþ gibi uykum zamana gizlendi
kalýn aðrýlarla ve istekle


tanrý kalýn çizgilerle vurarak ezdiyse yüzümü
ve nasýl gizlediyse tatlý gülüþlerimi
baktým öyle derin kalamayan zamanlara
geceye süslenmiþ perdeler ölümümü bekliyor sanki


ona seslenen sözler küstü
sevgi olan adý
onun yokluðunda yalnýzlaþtý
yüzeyine gömüldü
beyaz ve kýmýldamadý




gri aynalarda bakýyorum yüzüne
deðiþimden kalan gözlerin izini
karanlýkta bakan kadýn
kadere bakan artýk benim
anlamadým nerede bitti aþk




seni yaðmur damlalarýn üþüyen yüzlerine býrakýyorum
gün sabahýnda uyanan rüzgarýn nefesinde ve güzel gözlerin ile
yakarak yalnýzlýðýmý ters yüreðinle hayata saflýða doðru
artýk beklemiyorum kal orada geride kýrýk yarýnlar ile


var ettikleri dünya hiçlik krallý gibi
biri siyah ve gölgelerin kalýn suntalarý
gecede ay
ve hiç bir gölge yarým deðil
karanlýk tül gibi
yok siyah



benden düþüyor aldýklarýn
karanlýktan kalanlarý
anlamsýzlýða ver
ýslak her yer
ve azcýk ýlýk
Sosyal Medyada Paylaşın: