İSTANBUL SENİ (22)

Hissederim
acýsýný doðumun,
duyarým
filizin topraðý yarýþýný-çatlamasýný tohumun,
görürüm
Þah-Mat’ý beynimin minik karelerinde,
öperim
bükemediðm bileði ’Mundar’ demeden de,
yenilmek bile sende
bir þereftir Ýstanbul.

Düþünürüm;
" Neyi, kime, nasýl, niçin?" diye,
düzmeden önce kafiye-ritim-hece,
kelimelerle hesaplaþarak
sana yazmak-sende yaþamak
bir þiirdir Ýstanbul.

Ne Cemaat’ten ordu kurar,
ne Gubbe’ye miðfer diye bakar,
nede minareye süngü takarým.(*)
Takmam çelme-kazmam kuyu,
koymam rakip ayaklarý altýna karpuz kabuðu,
adýma konmuþ stadým da yok, deðilimki futbolcu.

Çekerim 70’imde
yarýsý sende-yarýsý sýlada garip bir sevda,
oðlumada dükkan açmam-kayýrmam onu,
oðlum kadar severim ben seni
Ýstanbul’u.

(*) Ziya Gökalp’in ASKER DUASI þiirinden esinlenerek Sayýn Recep Tayip Erdoðan’ýn kendi yazdýðý ve 12 Aralýk 1977’de Siirt’te okuduðu ALLAHU EKBER þiirinden.

Sosyal Medyada Paylaşın: