Ve yine düþün; Unuttuðun yerde kaldým,baþlayamadým. Yanýk baðýrlý türküler demledim sabahlarýna, Mahpus damýna atýlmýþtý gözyaþým,aðlayamadým.
Þimdi ben; Ayyuka çýkmýþ hüzünlerin dalgasýnda, Boy boy ümitler yetiþtiriyorum. El aldým Mevlana’dan sema dönüyorum, Yusuf’un düþtüðü kuyulara attým baðrýmý. Taþ olsaydým çatlardým bin yerimden, Eyyub Hazretlerine emanet ettim sabrýmý.
Hani gittiðin gün; Namlusundan fýrlamýþ, kahpe bir kurþun gibi menzilsizce Saygýnýn ciðerlerine doldurup dumanýný son sigaramýn, Küfürler savurmuþtum kör karanlýk geceye. Eski bir barakanýn tahta tavanýndan Salkým saçak tutunan örümcek aðlarý gibi, Tutunmaya çalýþarak,yalnýzlýðýn pamuk ipliðine.
Düþünüyorumda; Tam da ortasýna gelmiþken yaþamýþlýðýmýn Ömrün sularý çekilip gitmeden med-cezirlerle Aynadaki silüetine bakýp bakýp eskimiþliðimin Ayrýk otlarýný söküyorum yüreðimin. Kan kurutan adam otu gecelerimdeki Kýzýl yangýnlar sönüyor bir bir Baðrýmý tam orta yerinden, Kýzýlýrmak bölüyor buz gibi!
Kendime geliyorum yetim çocuklarýn gözlerinde. Meðerse diyorum... Meðerse ben; Ýsrafil’in sur-a üflediði gün, ol dediðinde dünyaya, Ayaklarý altýndan içmiþim kevserini cennetin. Mühürlü bir ziyanýn aydýnlattýðý çehresiyle Helalinden ak sütüne doyduðum annenin Gümüþ kanatlarý kuþatmýþ var oluþumu Can verdiði günden bugün
Þimdi ben; Kifayetsiz yarýnlarýmýn,sorgusuz dününü yaþýyorum, Tasavvuru i mgelerde kalmýþ bir ömrün Tarihini yazýyorum.
-yürüyorum alnýmýn ak sayfalarýnda-
SELMA PEKÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ARZUUU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.