sýyýrýp üzerimden giyindiðim rolleri
sattým eskileri
ve birazdan
özgür býrakacaðým içimdeki delileri…
yakalým
þehri denizi ve bizi
bol keseden atýp
seviþelim bir akþam üstü
yarým bir þiir bulup
gömelim kendimizi
kýyýsýna kenarýna
saðýmýz solumuz harf mezarlýðý olsun
Allah’ýn selamýný verelim
bariz bir günahýn içindeyken
yüzümüzü çýkartýp asalým
salondaki konsolun üzerine
yüzsüzlüðümüz aðlasýn
mevsimlerden dem vurup
bahse girelim mesela
gecenin yýldýzlarla oynaþtýðý vakitlerde
aralýk mýydý sen beni terk ettiðinde
yoksa çeyrek mi vardý eylüle
ah ne kadar demodesiniz madam
kaldý mý sizin gibi ince belli bardaklar
yoksa kýrýldý mý yeni yeni çamlar…
tekinsiz bir sokakta
çýt çýkarmýyorken sessizlik
kol geziyorken densizlik
hiç sýrasý deðil þimdi mösyö
þiire inmenin
baðlarý çözmenin
havasýný deðiþtirsek bu evin
ah mösyö
çýkarmýþken içimden
aþka giyinen kelimeleri
hiç sýrasý deðil inanýn
hatýralar müzesinde yerini alan
o filmi yeniden izlemenin
ah madam
kadýnlar sever böyle þeyleri
içsel dokunuþlarý
zihinsel oyunlarý
dili yalan besleyen adamlarý
ne çok severler hemde…
ah mösyö ne kadarda fransýz kaldýnýz olay mahalline
dudaklarýmý ýsýrýrken yakalanýyorum size
kaným çekilmiþken
týrnaklarým kanýyor
yeni adresinizde
lakin
o elinizdeki üç þekerli çayla
alýnmýyor çayýn demi aðýzlarda…
ah madam
ne kadar da okunaksýz yazýyorsunuz böyle
uðramaz mý kapýnýza
imlanýn kurallarý
nezaketin varlýðý
bu hengame
bu kargaþa
nedir bu saçlarýnýzdaki elektriklenme …
ah mösyö
býraktým
aþk denen o kelimeyi
artýk kullanmýyorum
ne öfkeyi
ne elektriði
boþ bir bardakla geziyorum geceyi
Edith Piaf söylüyor
“non je ne regrette rien “
bana müsaade
pes
ateþi keselim lütfen…