MEVSÝM KIÞ... Hüzün dolu bir mevsim sonrasýnda Anlatacak çok þeyi var, Dert çöker yamaçlarýna. Belki bir yalnýzlýk, Belki bir yorgunluk öfkesi Sert ayazýnda saklýdýr Akdaðýn derin hüzünleri.
Kýþ mevsiminin, Soðuk ayazýný taþýyan eteklerine Bir sessizlik çöker, Dumanlý sisli sýradaðlarýna. Sanki gizlemek istiyor gibi, Gözyaþý döker gibi. Ýçindeki dertlerini Suluova ya bakarak aðlar,
Gökyüzü kýþ bulutlarý , Dut aðacýnýn son Yorgun yapraðý da düþünce Savurur rüzgarlar, Puslu mevsimin dertlerini. Ýçindekini boþaltýrcasýna Süzülerek düþer Mevsimin ilk kar beyazý Akdaða.
Beyaza bürünür Nakýþ,nakýþ,karlý tepe Ortak olur, Puslu dumanlar Ayaz gecelerine. Bitmez kýþýn, Zirvesinde sisi,tipisi,boraný Yayýlýr suluova ya Akdaðýn karakýþ fýrtýnasý.
Dört mevsimle geçer, Asýrlardýr akdaðýn ömrü Eteklerinde o soðuk Beyaz mevsimin gözyaþlarý Derin selam gönderir Yorgun sevdalý yüreklere Kýþ mevsiminde Akdað, Ne kadar güzeldir þimdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.