hayatýn kýrmýzý ýþýðýnda beklerken
gözlerime üþüþüyor içindeki çocuk
bakýþlarýmý silip
mendil satýyor yaþlara
yeþili beklemeden sarýda’n geçiyorum
kolay olmuyor öyle hayatýn sarýþýn ve yeþile özgü yollarýndan geçmek
üstelik her vazgeçiþ plakayý alýyor
görüyorum dikiz aynasýndan
düþ yolunda yoruluyorum bazen
bir bardak ç’ay
bir de gerçeðin acýsýz tarafýndan istiyorum
hayalperestten
önümde yaþlanmayý bekleyecek zaman var daha-diyorum-
gözünde yaþlanmayý bekleyen yas’lý bir kadýna
yani bölünmüþ yolda ayný istikametteyiz
çift þeridi teke indirebiliriz son uçta
yol boyu süzüp duruyorum
yol boyunca s’üzülüp durana
elbisesi defne haritasý gibi
kim bilir ne define çýkar altýn’dan
ellerim kazý ekibi
peþinden dikiz aynasýna bakýyorum
düþ peþine düþen baþka bir düþ var mý diye
bir yandan hatuna
bavulu boþ mu diye..
derken yol üstünde aþkstop yapan iki kadýn görüyorum
gözlerinde üç maymun
dursam ineceksin
durmasam sirke dönecek aklým
aþka þirk koþmuþum zaten
meþke sirke uzatýr mýsýn
sonra kavþaða geliyoruz
yine kýrmýzý ýþýk
geliþi güzel adýmlarla
gülüþü gazel bir çocuk
menekþe diyorum
mendili düþüyor elinden
döneceðim diyorum
verdiðim son yeminden..