umudun bittiði yerden baþlýyor özlem
yarýný tüketen zaman U dönüþüyle
dümen kýrýyor dünlere
anýlar kronolojik sýraya göre deðil
kronik acýya göre tasnif ediliyor
kimi harfler gýcýrdýyor
kapýsý açýlýnca
kimi sessize bürünüyor
gýcýrdayan harf sesini duyunca
aþka kör gözlere verdiðin sadakadýr zaman
yarýna mendil açmýþ dün elinde
kum, saatince akar elbet
denizi ters düz edip
cansever’ken dalgalar
ney’le avutur kendini bilmem
þarap þiþesinde
meçhule bakýyorsun sonra
karþýnda aynan
failiyle yan yana uzanan
içinde köpek öldürenden kalma bir umut
taburesini çekecek tabu arar kendine
kemikleri sýzlatan
sonra bir zikir dolanýr diline
gelecek sen
gel,
aþk ile geleceksen
peþinden bir fikir
gelme boþuna
yarýna gün ile yatýp
hep dünü zikredeceksen
güllerin bittiði yerden baþlýyormuþ akþam
bunlarý bir gelincikle dertleþen papatyadan duydum
ikindi gýcýrdýyor þimdi
saat baþý kum
ya gel dalgalan benimle
ya da erisin mum..