TİPİ
Seni kim sarkýttý böyle içime?
O gün, bu gün kar yaðýyor saçýma,
Nasýl sebep oldun böyle göçüme!
Gidiyorum, gözlerim duman duman,
Gidiyorum, yüreðimde bir aman!
Belki, buralardan bu son gidiþim,
Rahatý bozuldu, dönüyor baþým,
Her gün biraz daha bitiyor iþim!
Bundan böyle düþüne de girmem ben,
Ne haldeyim? Arayýp da sorma sen.
Yollardayým, uzaklarda kal þimdi,
Bensizlikte rüyalara dal þimdi,
Düþtüm iþte, nedenini bil þimdi!
Ben düþmedim, sen düþürdün bu hale,
Kucaðýmda kaldý bu son ihale.
Aþkta pazarlýðý kaldýrmaz gönlüm,
Gecemde, günümde, sendin tek gülüm,
Þimdi gül görmekten yok, büyük ölüm!
Bu son dileðimdir açmasýn güller,
Gül açma zamaný gelir ölümler...
Artýk hasetinden çatlasýn gonca,
Yetti yüreðime attýðýn kanca,
Yanýlýp da yollarýma çýkýnca;
Bilesin, bir daha bakmam yüzüne,
Doydum iþte, baharýna, yazýna.
Bir yaþlý fil gibi yorgunum þimdi,
Bu yüzden geçmiþe dargýným þimdi,
Gülmem istesem de, kýrgýným þimdi;
Neylerim, sensizlik derdine düþtüm,
Gülüm, senden önce zaten ölmüþtüm.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.