Her şey yapay buralarda
Elveda dedim,
andýz ardýç ve sedir kokan,
ayak izi býraktýðým uzaklardaki daðlarýma,
þimdi yapayalnýz bir parkta oturuyorum,
sevmediðim kalabalýk þehrin ortasýnda.
Bir andýz var yanýmda süs diye dikmiþler,
eðilip onu kokladým,,
nedense daðlardaki gibi kokmadý,
türül, türül burnuma.
Oysa kokardý bizim daðlardaki,
Baktým yapraksa ayný yaprak,dalsa ayný dal,
þekil desen hiç farký yok birbirinden,
adý bile ayný baktýðým aðacýn,
sordum oradaki bahçivandan,
çiçekleri suluyordu orada,
öyleyse neden kokmaz,neden kokmaz ki,
daðlardaki gibi bunlar burnuma,
yoksa ben mi koku almayý unuttum.
Yoo,yo olamaz hayýr,hayýr,
burnum çok hassas benim,
yeter ki onlar koksunlar,
ama kokmuyor ki iþte, daðlardaki gibi,
bir ayrýcalýk,bir baþkalýk var bunda,
beslenmiyor bunlar dað havasýyla,
beslenmiyor bunlar,dað topraðýndan,
her þey yapay,her þey yapay buralarda.
A.Yüksel Þanlýer
30 Haziran 2008-06-30
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.