Bir nida duydum yanýk kim bu yanýk söyleyen,
Doldu gözüm kim bu, ýrmak gibi hep çaðlýyor,
Kim bu yanýk söyleyen, sevda çeken özleyen,
Her nida gönlüm’ de çaðlar, da yürek daðlýyor.
Her sözü bir dert verir, kimse bu âþktan yanýk,
Her sözü bir sevdadýr, hem’ de yanýk söylüyor,
Sanki hapis sevdadan,kimse bu suçtan sanýk,
Her nida gönlümde çaðlar, da yürek daðlýyor.
Haydi garip yandý gönlüm nida duydum da ben,
Bir daha çal söyle, bak sevdama ; Dað aðlýyor,
Söyle huzur ver, yanarken doyarým söyle sen,
Her nida gönlüm’ de çaðlar da , yürek daðlýyor.
Sevda çeken ben garip âþ-k_ ile yansýn mý hep,
Sevda denen dert çekip Mêvla’ ya varmakmýdýr ?
Söyle de varsýn gönül, âþ-k_ ile Mêvlâ’m deyip,
Mêvla’ ma çaðrým, gönül âþ-k_ ile yanmaktadýr.
Müfte’ilün / Fâilün / Müfte’ilün / Fâilün
A.Yüksel Þanlýer
29 Haziran 2008-06-29
saat 13.15
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.