YANAYIM
Çekip gidiyorsun sessiz sedasýz,
Sana “Dur” demeyen dile yanayým,
Aþklar olur mu hiç dertsiz cefasýz,
Yanmayan o ateþ ile yanayým…
Hadi gel artýk, durma kalbime gir,
Bu kahpe hayatta sen bir, ben de bir,
O gözlerin beni tir tir titretir,
Yüzünden dökülen sele yanayým…
Kim tanýmaz Leyla ile Mecnun’u,
Yiðitçe yoðurunca hamurunu,
Ýþleyince mertçe aþk kanununu,
Ýsmini yazan bu ele yanayým…
Hiç kalmamýþ artýk sevdalarda ar,
Bir yürekte ancak bir kiþi yatar,
Aþýk maþukuna yanlýþ mý yapar,
Aþka layýk olan tene yanayým…
Durmasýn çalsýn þu aþkýn þarkýsý,
Yarin yurdudur kalbin tam ortasý,
Bulunmaz ki asla sevda notasý,
Gönlüme deðen her tele yanayým…
Sensizlik geçmiyor hiçbir sözümde,
Öyle bir sen var ki benim içimde,
Ömrüm geçti gitti aþkýn peþinde,
Þimdi ben derdimi kime yanayým?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökhan Büyükdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.