KOKAR DURUR

Gurbetteydim iznimi alamadým bir sene,
Çocuklar gün sayardý, memlekete gönderdim,
Hiçbir zaman uzakta kalmadýk böylesine,
Çok yordun beni gurbet, biraz acý yan derdim.

Bir arkadaþ dedi ki gidelim bizim baða,
Hafta sonuydu erken topluca kalkýp gittik,
Zaten hasret kalmýþtýk o havaya topraða,
Akþam geç vakte kadar bolca muhabbet ettik.

Son halk otobüsüne yetiþip gittim eve,
Ýçeri girdim biri hafif kapýya vurdu,
Çocuk sahibi gelin, koþar gibi göreve,
Gelip evi sileyim deyip sýrýtýyordu.

Çok teþekkür ederim, uyuyacaðým dedim,
Biraz tuhaflaþmýþtý, titriyordu nefesi,
Sabah tekrar gelince saflaþarak esledim,
Ben hallettim deyince küsmüþ gibiydi sesi.

Bu durumu gelende anlatmýþtým eþime,
Biz oradan taþýndýk, o arkamdan baþlamýþ,
Her oturup kalktýðý yerde sayýp peþime,
Ýçindeki niyeti bana atýp taþlamýþ.

Beyi bana çok sevgi, saygý duyan birisi,
Þikâyet etsem belki yýkýlacak yuvasý,
Duyan gelip söylüyor, gelmiyor ki gerisi,
Telefon açýp saydým, sustu bitti davasý.

Böylesi þeytanlarý hiç saklamam eþimden,
Sus söyleme uzak dur diyerek beni korur,
Karakterimi bilir, þüphe etmez peþimden,
Bilmeyen utanmadan eþeler kokar durur.

Kimisinin havasý aðustosta buz olur,
Tutuþup eriyende ardýnda çamur kalýr,
Kimi de zemheride havayý yazdan solur,
Baktýðýný görenler fark eder ibret alýr.


Sosyal Medyada Paylaşın: