Kanatlarý kapalý kuþlarýn aðzýndan akýyor ’söz’ Gözlerime yürüyen geceyarýlarý ve kokladýðým papatya yaþýmýn fikrine karýþtýðýnda Bir kent boyunca gölgeler uzanýr önüme Duvarlar gülümser ve hatta susar aðaç Gürültüsü içimin yankýsýnda Yorgun kuytu
Bulutlarý dalgalý bahardan geçiyorum Tenimde uyanan özlem çýðlýklarý düþ uykularýyla sarýldýðýnda Mor sabahlarý uçurur parmaklarým güneþin boynuna Gözbebeklerimde yeþilin uðultusu hep küçük bir çocuk gibi çarparken Yüreðimde buðulanan
Cam sýrtýnda benimle büyüyen yalnýzlýklara hep yaðmur yaðýyor Uçurum rüzgar ayak izlerime çekiliyor Avuçiçimde üþüyor boþluk ve yollar Sesimin çiçekleneceði kýyýlar gökyüzü kývrýmý ruhuma Yanaðýma aðzýný býrakýp sessizce yürüyen yalnýzlýklar diyorum Çok kalabalýksýnýz Ve üstelik elimi uzattýðýmda kendime kalýþým yok mu
Oysa caným birþey istiyordu Hep istiyordu
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.