yoktun, bir bulut su gibiydin ,ninniydin uykumun sarkacýnda
göðümün gözlerinde yansýman
serapsu tapýnaðýnda sen !
oluyordun !
ben ölüyor !
ne yol bitiyordu !
ne þiir !
ne azap !
ne tendeki günah !
……………………………..
Çýðýrtkan kuþ sesleri arasýnda aldýðýmýz sessiz nefeslerin mavisinde boðuluyorduk.
Al elma pekmeziyle aðzýmýzý tatlandýrýrken
Sesimizde þarkýsý yeniyetme bir nefes çalgýcýsý ve
gölgesi
coþkulu o yitik aný
duruyordu..
Unutuyorduk bugünü
Dünü hatýrlýyorduk, gelecekten...
çalakalem þiirler yazýyorduk
boylu boyunca uzanmýþtýk kum saatli kumsala !
Gözlerimiz açýk, uyuyorduk, yoktuk !
Var olmak için yoklukta izini býrakýyorduk gölgemizin !
Rüzgar gülünde kýrmýzý kan
Sarý sýcak çöl rüzgârlarýnda
üryan
Bir geçmiþin peþinde
Koþuyorduk
O son çaðrýda izi kalýyordu kül maisinin,
kömür sobasýnda demlenmiþ çayýn,
güvercin türküleri kanatlanýyordu ölü bedenlerimizden !
Susuyorduk
Seraplara aç
Bilinmezlikteydi tutkumuz
Yaðmur düþünde
Kayboluyorduk
Tutsak ruhlarýn güneþe bilenmesi
sarý sýcak bir yaz gününe rast geliyordu
Gülümsüyorduk!
Avuçlarýmýz göktanrýya açýk,
mavi düþ yüzlerden aþk dileniyorduk, ayrý ayrý !
Gök buðulu bakýþlarda,
alkýþlarda kar izi
mezar boþluðu...
bir köpeðin son sözleri gözlerinden
okunuyordu !
Ölüyorduk !
Affetmiyordu bizi tanrý !
Ayrý ayrýydý bedenlerimizin huþusunda hayal ve gerçek , gölge ve rüya ve yüz !
Avuntumuz, sessizliðin saklý bombasýndaydý, çýðlýk deðil patlamaya ramak ,
hayat alacaklýsý aþk avuntusunda gölgelerdik,
yaþama sevdalý yitik unutuþ dipçiðinin soðuk parlaklýðýndaydý yankýlý sesimiz !
Biz hiç bilmedik !
Bitmedik !
Ve çaðrýda doðuyordu s/esler ,
yankýlar kaosunda alnýnýn parýltýsý
gök/yüzünde ay !
Havada asýlý sözcükler, durgun, donmuþ, solmuþtu tende ter
Kimsesiz ,yitik bir geçmiþ ve diline teðellenen büyü...
An
donmuþtu !
Bükük ve paslý bir tel ucu vardý dilinin kenarýný acýtan ! …
Yorulmuþtuk
Kekeme yalnýzlýðýn ivmesiyle boþalan duru kar uzaktý bize !
Dolunay gamzesiydi geçmisimiz, gülüþümüzdeki
Iþýk !
Sularda aydýnlýk !
Sunaklarda kan
Bizdik, biz olmuþtuk, olacaktýk
Sonra belki ölecek...
Kan revan evler vardý pusuda
Üryandi zaman !
Kýyýsýndaydýk unutuþlarýn
Ölümümüzü beklerdik patikalarda ...
Pusulamýz kayýp !
Gezerdik gecede
Geceyle birlikte
O son ayrýlýklara yitip giderdi unutuþ
15 Aralýk 2016.. Gülgün Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.