Son Sabaha

Boðuyor beni ölümün nefessizliði
tazikli bir sýçrayýþ parlýyor her anýma
her bir çeþidi görülüyor bu çaðda
umursamamak ne büyük erdem
ne büyük erdem kapayabilmek gözleri
sabahýn ötesinin olmayacaðý bir güne
bu sýrrý beyan etmemek kendine
ne hoþ meziyet
olsa gerek...
Semazenin gözleri neyi net görmüþ bu alemde
cisimlerin esnediði, manasýyla akýp gittiði
baþýnda dört dönen nurlardan baþka?

Bu kalp durmaksýzýn çalýþýyor hayretler olsun
korkmaz mý yorulacaðýndan
anlamsýz gelmiyor mu ona bu diyalektik çaba
zýttýyla kaim var olan yaþam
çekinmiyor mu zýttýndan yoksa?



Ey Allah’ým münacaatým sana þudur
benim düþüncemden baþkalarýnýn haberdar olma arzusunu
al gönlümden.
O arzu býrakmýyor ki düþünmeyeyim daha fazla
senden öte hiçbir zerreyi
göz yaþlarýmýn sildiði her leke
engel oluyormuþ meðerse sana giden yollara.
Nasýl olur da bir yolcunun aklýna gelir
þeritler neden kýsa, yollar neden taþlý
neden dönüyor, çýkýp iniyor, zorluyor aracý?
Yolcu ne yapsýn bunlarý, zaten yükü aðýrdýr.
Bir yolcu bile olamayan bu can,
ürkek oluyor ya bir de ölüme
müstehaktýr þimdi ona, toprakla tanýþ olmak.

Bilsin ki her fert
bilmesini isteyecek ardýndan gelenlerin
unutulmamak isteyecek unutulacak olanlardan
bermâhýn her darbesindeki o keskin gürültü gibi
dolaþýp dururken telaþlý dinç düþünceler
yorgun beden bayrak sallayacak beyazýndan
son fiili de görünenlerin arasýnda kaybolduðunda
hiçbir iz kalmayacak ne bermâhtan ne vurduðu kayadan...




Sosyal Medyada Paylaşın: