Köksüz Ağaç

Uzaktan özgür gözüken, karýn tokluðuna arza kelepçeli kuþlar gibiyim
Ötüþmelerim ahenk yaysa da etrafa
Afetlere kanat çýrpmaktan yorulmuþ gibiyim


Dans ediyor gibi gözüküyorum ufuktan
Her dokunuþum kaygýlý bir kavganýn aynasý
Yaylalarýn sahili olur mu hiç?
Evet soruyorum, ne kadar acýnasý
Ýlahi bir ýþýk vursa da gönlüme
Bu nasýl bir beyin bilmiyorum
Temsil ediyor bilhassa vuruyor öldürüyor beni
Her sesin, her aklýn mahlasý

Uyursun bir gece ya da öyle zannedersin
Sesin çýkmaz göz perdelerin de oynamaz ya
Nefes almaktan baþka her bahþedilenden aciz kalýrsýn
Ve tekrar, tekrar sorgulamazsýn, tek çarenin çaresizliðin olduðunu
Acizlik senin ile her yolda her asfaltta yürüyor
Attýðýn adým oluyor yahut ayakkabýna giren bir taþ
Yürürken yuttuðun bir toz, bir sinek
Acizlik yürüyor seninle
Ama susturuyor acizane bedenin
Ve afetlerin eþlik ediyor, iptilalarýn, kederin
Ufak ve iki tane pencereden görünüyor fikirlerin
Bir çiviyi, mermiyi, demiri arýyor mütehammil kefenin

Konuþulan her harf, edilen her yolculuk
Haddini aþmaya hicab olmayan her düþüncen
Seninle yürüyor onlar da
Gülsüz dikenler ile bezenmiþ buzlu asfaltta
Yolun sonuna ne demeli?
Üþüyor tek tek, düþüyor afetlerin
Sebat eden bir tek acizlik , hiç býrakmýyor seni
Çýktýðýn bu asaletli(!) yolda
O kadar acizsin ki meziyet zannediyorsun acizliði
Korkuyorum kendimden, dönüþebileceðim bin türlü halden
Aç deðiliz ya dostuz tabii hep bir elden
Çýkarlar çatýþmadýkça, karnýn pek olunca
Üst mertebe eylenir cirit atar nefslerin tatlý naçizliði

Sýk ulan sýk diye son verdi hayatýna bir köylü
Ne düþündü, ne yaþadý, ne için bitti ömrü?
Zihinler aþýlmaz, derine inilmez hatta kazma dahi vurulmaz duvarlar ile örülü
Kýsa uzun neþeli hüzünlü sancýlý ve boþ duvarlar
Birbirine benzemeyen, eþsiz duvarlar
Tetiðe basan da eþsizdi, kimseye benzemezdi onun yüzü
Keramet olsa idi simada, her bakýþýnda oynardý kumarlar

Çocuklar baðýrýyor sevinçten ve korkudan
Nedir onlarý güldüren ve korkutan
Ýnanmýyorum hayvanlarýn acý çektiðine
Bize veriyor karþýlýðýný her zerrenin, Yaratan

Ah gönlüm, benim uslu düþüncelerim
Kendimi kanýtlamak için mi yazýyorum bu mýsralarý?
Ýlahi aþktan mahrum kalmak için mi düþünüyorum
Yoksa bana bunlarý yaptýran þeytan mý?
Acizliðin peþine takýldýðý adamdan bahis ettik
O adam da ben miyim, gözleri duymayan
Ýþitmeyen ve idrak etmeyen

Eðer ki 10 yaþýnda girseydim hayat mücadelesine
Dertler sýkýntýlar gelseydi üstüme üstüme
Kafayý göðe bakma niyetiyle kaldýrmak da neyime
Olsaydým iþte böyle bir insan
Zihnim tok olsaydý kuþ sofrasýndan kalkmýþ martý  gibi
Sert olsaydý tek penceresi olsaydý
Kimin gelirdi aklýna kendini dahi eleþtirmek
Yukarýda dallar yapraklar karýncalar birbirleriyle uyum içinde
Ama topraðýn altýnda bir kök olmasaydý
Aðaç da çölün ortasýnda olsaydý
Fakat ben bunlarý bilmeden karýnca olsaydým o aðaçta
Bir yapraktan bir yapraða...
Dünyamýn dýþýna çýkmasaydým,
Çok daha eþsiz olurdum
En azýndan öyle bilirdim.





Sosyal Medyada Paylaşın: