Bir gülistan içinde, kanadý kýrýk bülbül; Nice gülün dikeni saplanmýþ sinesinde, Her diken bir hatýra, þimdi her diken bir gül Her dikenden bir acý, bir hüzün var sesinde...
Ve hazan bahçesinde açýlmýþ bir güz gülü; O kýzýl yapraklarýn ipektendir dokusu, Açýldýkça açýlýr, davet eder bülbülü, Sarhoþ eder bülbülü, onun o misk kokusu...
Bülbülde kanat kýrýk, uçup güle gidemez, Dikenler, ciðerine batar da, koklayamaz. Yüreði sevgi dolu, hem sevmeden edemez, Hem sevgiyi, aþkýný içinde saklayamaz.
Her gün bir adým daha yaklaþýrken ölüme Biri koklasa gülü, bülbülün caný gider Ýnleyerek yalvarýr; dokunmayýn gülüme Sesi bitene kadar haykýrýr, figan eder...
Onun sevgiyle dolu, hüzünlü bakýþýný Farkedip, gül de onu içten sever dururmuþ Çaresiz figanýnda sevdalar yakýþýný Dinledikçe, bu sevda, gülü içten vururmuþ.
Sonunda dayanamaz, bülbül toplar gücünü, Uçamaz da, kendini, o güle doðru atar; Kader almýþtýr yine sevenlerden öcünü Bülbül, sevdiði gülün dibinde cansýz yatar...
Gül görünce bülbülü, öyle cansýz yatarken Soluvermiþ al rengi, gülün beli bükülmüþ Gülün de sonu olmuþ, bir akþam gün batarken Aþkýn göz yaþý gibi, yapraklarý dökülmüþ...
Þimdilerde ne o gül, ne bülbülün sesi var Fakat onlarýn aþký, þarkýlara can vermiþ, Dillerden düþmeyen bir sevda efsanesi var; Bülbülle gülün aþký, ölümsüzlüðe ermiþ...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.