Sen giderken hava bulutsuzdu
Hatta yüzsüz dedim içimden
Hüzün bile deðildi çünkü teninin rengi
Kapýnýn önü
kahvenin telvesi
ve pencere de öyleydi
Hatta bu yüzden
gelirken veda ritüeline
sulamayý unuttum
çiçeklerimi
ve kendimi …
Sen giderken
birkaç damla süzülse gözlerinden
yeterdi dikmeye
kalbimdeki yarayý
Ki bilirim
daha fazlasý Havariler içindir gözyaþýnýn
kaybetmiþlerken Ýsa’yý
ya da Aiþe içindir
uðurlarken Rabbe doðru
göðsünde solmuþ Gül’ün canýný
Þimdi satýlýða çýkarsam
almaz kalbimi kimse
Ýkinci elcilerden
ve aþký çiðnemeyi sevenlerden
baþka kimse
ve dilencilerden
ve g/özü görmeyenlerden
baþka kimse
Burada olsan þimdi
“Buna da þükret” derdin
“Ýyidir sonuçta
topraðýn koynuna girmekten”
Ben de “ Sen yok musun sen !” derdim
Ne çektim senin þu
dilindeki iðnelerden”
Sonra gülüþürdük…
Sonra öpüþürdük…;
Gitmesen olmazdý sanki
ya da biletini ertelesen
Çok korktuðumu biliyordun da
alelacele kalkan trenlerden
Ah sen !
Ah sen !
not 1: Sen gittikten sonra
bileðime iki karga tünedi
Yazamýyorum
ve üçe bölüyorum mecburen gecemi
Sen biliyor musun dillerini ?
not 2: Bu gün dikkatimi çekti
bakarken eski resimlerimize
Biz bu hayatýn negatifinde inan
daha güzel sarýlýyormuþuz birbirimize
Þimdi gidip çemkireceðim
baskýda ellerimizi sildiði için
karanlýk odadakinin yüzüne
Not 3: Ýyi bak kendine …
Özgür SARAÇ / Râzý
11122019Denizli