Bir omzuma dað oturmuþ gibi anne gözlerimde sis boðazýmda kül kokusu üstünden sular kayan beyaz taþ dilim ellerim hanýmeli eskisi sararmýþ geçmiþimden dökülüyorum.
Sonsuz bir zaman eksikliði benimkisi susunca kana’yan kanayýnca kýrýlan ses gürültüsü þifasý zor deðil dediler oysa üfürünce soðuyan soðuyunca büzülen tozlu bir düþ..
Diðer omzumda sen varsýn anne kalbimde ninnilerin gülüþün pencere buðusu gibi gökyüzüme çiçekler açan öðütlerin bugün günlerden göçmüslüðün takvimlerimden zaman aðýrdan akan su...
Ne çok aðrýyor biliyorsun ne çok kýrýyor kendimi öfkelerim o adýný andýðýmda öten kuþlar yok sesimde þifasý sabýr dediler sensizliðin sahi içimden kopup gidiþine ve annesizlið(im)e bir dua yardým eder mi anne..
9.12.19 Z.Nar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nar-ı Çiçek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.