Susmaktý, kýzgýn bir demirle Baþýna vurulsa da Ýnleyiþini bile saklayarak. Acýmasýzlýða dökülürken gözyaþlarýn Susmak, Rabbine yakýnlaþmaktý.
Bazen susamak gibiydi El gölgesindeki tüm pýnarlarýn Bir anda silinip gitmesi. Varý saymaktan öteye, Yok olmanýn eþiðinde beklemekti.
Zor zanaattý, ustasýnýn ellerinde diri Alýcýsýnýn gözlerinde ölü. Daðlarý parçalayan Kelamýn Ýçinden süzülen Sabýrdý.
Bu oklarýn yarasýndan kevser akardý Yeter ki yaralanmasý bil Dili daðlanmýþ Yüreði ýslanmýþ bir kertede Sukut ile sabýr arasýnda Mihraplar konuþurdu
Yaþamaktý en zoru Hep ayný günün vuslatýna hasret. Gözlerindeki perdeye iliþen kadýný En deðersiz olduðun anda bile Taþýmaktý zor olan.
Merkep iþiydi hassaten Üzerine binenin kýrbacýna kýzsan da Giderdi ayaklarýn. Bir duyguyu taþýyýp Her günün zulmüne hazýr Yine de kalbinin Ayný kýbleyi göstermesiydi.
Velhasýl Sabýrdý. Susmaktý.
Ahmet Serdar OÐUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetSerdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.