GÖKYÜZÜNE KARANFİLİ BEN ATTIM

Haydi!’kýrmýzý gülün alý var’ý söyle,derdi
gözleri güneþ
gözleri deli mavi
kýrmazdým
söylerdim atölyede
dolardý diline
Irak lara bakardý
burnuma ter,emek,yosun kokusu gelirdi
geniþ ve derin
ayaklarýna benzemezdi yüreði.

yaþamým allandý
renklerle selamým , Hancýoðlu na

bir gün
yeni bir kaç darbe atmýþtým ki tuale
geldi ayaklý kütüphane
hoþnutsuz yüz ifadesiyle
ilk ve son defa
dedi ki
- hani gecenin olmamýþ bir yarýsý
sessizlikte yürürsün
taþlý yolda,yarým yarým
yolun sonunda
boþ bir yað tenekesi vardýr
ve bir kedi iþer içine..
iþte ona benziyor...
tepki göstersin resmin.

yaþ otuz
cehenneme düþen kar tanesi gibi eridi yüreðim.
bir hýrslandým
bir ýslandým tepkilerin eþiðinde..
teþekkürler hocam
bugün gülerek karþýladýðým sözlerinize

yaþamým mavilendi
þiirimle selamým , Hancýoðlu na

bu kök
bu aðaç senin eserin
hep aydýnlýk kalp atýþlarým
Kerkük-Türkmen feneri
ellerim renkli
karanlýðadýr fýrça vuruþlarým
sevgili hocam
insanýn gölgesine bile basmadým.

bembeyaz yüreðimle
selamým , Hancýoðlu na

ama, bil ki hocam
þirin,sadýk,körpe köpeklerimle
keman eþliðinde
gökyüzüne karanfili ben attým.


Sevilay Karaman
28/06/2008-Sinop/Ayancýk
*Fotoðraf þahsýma aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: