Billur kapaklý eski saat gözlerin olgun,derin bakýþlarý altýnda dayanamadým,habersizce yükledim ölümsüz zamanýn izlerini gök kubbeden çýkýþlarýný,iniþlerini dirilir aþka tan sökerken Saba makamýnýn o eþsiz naðmeleri bir Ýstanbul vakti.
IRCICA da buldum,Kitabü-l Haþayiþ-in önsözünü Süleymaniye’de Türk Minyatür Sanatlarýný ve daha neleri,neleri... kaldýðýmýn resmidir bu ,Ýstanbul günleri
Sanat sokaðýnda oturan boðazý,kayýklarý kayýkta insaný resmeden bendim þarabýn sus pus-larýnda ney-in yarýnlýk b/akýþlarýnda demlendim. bir Ýstanbul vakti.
Boðaziçi nden seyrettim seni ne güzeldin!...
Sevilay Karaman Þubat/1997/Ýstanbul günleri
*Fotoðraf sevgili öðrencim Nice Binzet’e aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevil-ay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.