Baş veya Meçhul Asker

Büyük Kýrgýz Þairi Kocogeldi KULTEGÝN’in kaleminden çeviren, Kalmamat KULAMSHAEV

Baþ kardeþim, baþ asker, baþla kelam,
Divan durduk karþýnda baþta selam!
Bin bir hayal... Ben seni benzetirim
Bir mermiye... Ecele karþý atýlan!

Kahramanlýk ruhundan haz alarak,
Zaman geçer takvimde yol bularak.
Dolaþtýn mý gövdeni býrakýp sen
Savaþlara son veren nokta olarak!

Suskunluðun Türklerin öcü müdür?
Sonsuzluðun tükenmez sözü müdür?
Býkana dek gezdin mi bu Dünya’da
Býraktýðýn hayatýn özü müdür?!

Ýþte, zaman þiirinde öz aranýr,
Þiir korumak için de söz aranýr.
Uçuþurlar bakýþlar... Geçip giden
Uðultuyu iþiten göz aranýr.

Gelen millet hiç görmez nasýl idin?
Gelse illet, hiç sönmez asil idin.
Tüm Batý’da tükenmez Türk kini var,
Sen onlarý mahveden nesil idin.

Kelimesiz, sessizce dert konuþur!
Civan, körpe sen gibi mert konuþur!
Bomba gibi "Pat!" diye patlamayýp
Sulh adýna usulca fert konuþur!

Kem dillerde destanýn anýlmadan,
Tükense yýl, bir asýr yanýlmadan,
Bahadýrca, kendine baktýrdýn sen,
Baþ eðdirdin Batý’ya, yenilmeden!

.. .Ben uçakta, içimde bin velvele,
Birden daldým yerdeki nur hayale.
Kesilen o askerin baþý gibi
Þu görünen er ada: Çanakkale...

Sosyal Medyada Paylaşın: