Hoyrat rüzgar

Gerçek,küçük küçük adýmarla küçük þehirlerde,
Büyük büyük düþünsende çabalýyorsun sadece,
Karanlýk ayaklarýnýn altýnda,ýþýk gün batýmýnda,
Boðuluyorsun seni anlamayan bir sürü insan içinde.

Sanat anlaþýmýyorsa fýrsat sana hiç doðmayacak,
Hoyrat bir rüzgar gibi vuslat ruhuna dokunmayacak,
Serhat kar koktuðunda tabiat ana sana hatýrlatacak,
Þefaat ya rab yoksa bu aþk beni sabaha çýkarmayacak.

Sen ruhun peþindesin,onlar,
Onlara sunulan sahte hayatlarýn,
Ayrýt edemez olmuþlar gerçekleri,
Ýçinde sýkýþmýþlar masallarýn,
Kendilerine yazýlmýþ sanýyorlar her aþk sözcüklerini,
Egolarý ile besleniyorlar,
Pazarlýyorlar,vitrin yapmýþlar güzelliklerini.
Yitiriyorlar bize has saf ve temiz özelliklerini.

Zaman ders veriyor,ziyan olma diye olanlara bak diyor,
Üryan geldin dünyaya,üryan gideceksin vakit geçiyor,
Talan olmuþ umutlarýný,hazan da vurmasýn,uyanmalýsýn,
Sen gezerken yer yüzünde kemiklerin topraða yansýyor.

Keman sesini duyuyor musun?
Benim þiirim sana keman sesini üflüyor,
O Yazdýrdý bu satýrlarý Tanrý kulaklarýma fýsýldadý,
Üþüdüm biraz çok soðuktu þiir,
Sanki Tanrý buzdolabýnýn kapýsýný açýk býrakmýþtý.



Vagif Seyyah



Sosyal Medyada Paylaşın: