Ben bir bülbülüm, Aþýðým güle, Hep gülün etrafýnda geziyorum, Ama görmüyor beni, Bakmýyor bana, Hep dikenini saplýyor, Ona ait olan kalbime, Çünkü bilmiyor, Ona nasýl aþýk olduðumu, Onu nasýl sevdiðimi, Bilmiyor o güzel gül, Belki tanýmýyor beni, Belki farkýmda bile deðil, Ama ben vazgeçemiyorum ondan, Seviyorum gülü, Allah’ým koymuþ onu kalbime, Beni kendine kul, Güle köle eylemiþ, Bir gün uçsam güle, Açar mý acaba bana kollarýný? Bir gülün açýlmasý gibi, Sarar mý beni? Býrakmamak üzere, Yoksa yine dikenini mi saplar kalbime? Yine mi kanýmdan alýr rengini? Yine mi öldürür beni? Bilinmez… Ama uçacaðým güle, Konacaðým üstüne, Ölüm varmýþ sonunda, Ölsek ne olur be? Öleceðiz zaten, Ha yerde, ha gökte, Ha genç, ha ihtiyar, Öleceðiz nasýl olsa, Bari sevdiðimin yanýnda, Onun kalbime sapladýðý dikenle, Onun elinden öleyim, Belki anlar beni, Anlar onu çok sevdiðimi, Hem belki o zaman, Oda sever beni, Beni sever de bu çile, Bu sonsuz tükenmeyen çile, Sona erer. Bülbülle gülün hikayesi, Belki bir kere mutlu biter, Belki oda sever, Oda sever…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökhan Büyükdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.