Ruhum

Karanlýðýn çöküþü biterken azar azar
Uyanmak istemem bu sensizliðe
Haykýrsam þimdi, avazým çýktýðý kadar
Gecenin köründe bu sessizliðe..
Ey sevgili! söyle neye yarar?
Ruhum alýþmýþken kimsesizliðe..

En sýcak ateþler sanki neyi yakar?
Ruhum yanýp dönmüþken közlüðe..
Geceden gelen hükmün; ta sabaha kadar,
Zamaný hapseden o kutlu yüreðinde..

Ben gezerken bir o diyar, bir bu diyar...
Sürüklenip dururum hayâlin peþinde.
Sanki rotam senden baþka nereye çýkar?
Bir rüyadayým; yok senden baþka kimse..

Þarkýlarýn zihnime hakikatini fýsýldar..
Kimler görmüþ ki seni, kim âþinâ ismine?
Ruhum meçhul yollarda âþinâ seni arar.
Suskun dudaklarla, suskun gözlerle..

Zihnimden gözlerime düþen sana dair her hece
En meçhul sorularý mâbude ruhuna sorar
Bir de dudaklarýma mühür vuran her zalim gece
Zavallý ruhumun garabetini acýyarak yazar.

Gelecek mi ki bu iþin sonu sözlerle
Sözlerim ki; hecede tükettiðini gözlerde arar
Her bir sözden, bir kor ateþ düþerken gönlüme
O ateþ ki, gönlümde tükettiðini közlerde arar..

Ben yanarken alemlerden gizli mabedimde
Gönlüm, herkesten gizli ibadetini yapar
Hatýrlamak; gizli bir ibadettir ki gönlümde,
Ellerim, her gece sonsuz günahlarýmý yazar.

Binihaye sandýðým hayatta; ölüm gözüktüðünde
Tüm beþeri umutlar sanki benden kaçar
Bir gün kimin geleceði o meçhul kabrimde
Gözlerim ufuklarda senden bir iz arar

Önümde ufuk sallanýr, nazlý bir raks ile
Gözlerim sanki senden baþkasýna bakar!
Nüfuz ederken gözlerin, gözlerimin ta içine
Aþkýn, ruhumun dibinden gözlerime akar...

Bu ruhum, ellerindeki kan kýrmýzý güllere
Görülmemiþ bir þevk ile koþar!
Acýnýn adý sen olmuþ garip bir zevk ile
Gülden hançerin, ebedi aþkýný ruhuma saplar!

Yýðýn yýðýn olurken yaþ dolu gözlerimde
Kederli tepelerden piþmanlýk dolu daðlar
Gece üzerime çöken zalim bir zulmet ile
Tüm renklerimi hiç acýmadan daðlar!

Haksýz mahkum olduðum binbir cürum ile
Sözlerin gözlerimden hesap sorar
Kimselerde görülmemiþ bir zûlum ile
Kankýrmýzý gönlümü kuzguna boðar!

Ben sen, sen de ben olduðun o vakitte
Bitmek üzere benden son kalanlar.
Yorgun ve naciz ruhumun en koyu demine
Bir bir düþer; gözlerinden saplananlar!
Sanki en tutkulu hisleriyle
Paramparça ruhumu;
Sonsuz kere daha parçalar!
Sosyal Medyada Paylaşın: