Sırılsıklam Olsak

Kaç güz, kaç kýþ geçti, saydýn mý bilmem?
Gözlerim yollarda, bakýyor mahmur.
Yitirdim neþemi, kayboldu gülmem,
Þimþekler çakýyor, þakýyor yaðmur.

Saçaklara sinmiþ, üþüyor kuþlar,
Sokaklar boþalmýþ, kaybolmuþ baþlar,
Yanaklardan inip, düþüyor yaþlar;
Söndürmez harýmý, yakýyor yaðmur.

Kopalý çok oldu, daldan yapraklar,
Yaðýþa hasretti, çorak topraklar,
Seveni ayýrýr, zalim ýraklar;
Gurbette boynumu, büküyor yaðmur.

Damlalar vuruyor, buðulu cama,
Yüreðim bin parça, tutmuyor yama,
Alýþkýným saðnak hüzüne ama;
Kalbimi yerinden, söküyor yaðmur.

Her birikintide, yüzün belirir,
Aþkýna müptela, ruhum delirir,
Sanma ki yýkayýp, izin sildirir;
Maziyi üstüme, döküyor yaðmur.

Sýrýlsýklam olsak, yine el ele,
Bitse firakýmýz, bitse velvele,
Karýþsak vuslata, götüren sele;
Akýyor ömrümüz, akýyor yaðmur.

30.11.2019
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: