Utanıyorum Aynı Gözlerle Ağlamaya

Yine bugün canýmdan bir can eksilmiþ
Öyleyse, neyin hesabý olacak ki içimde
Ýki göz iki çeþme, ha bir eksik, ha fazla
Alýn terim, gözyaþý süzülür canýmdan.

Aslýnda düþlediðim göz yaþý böyle, deðil ki,
Ne yaðmur damlasýna, tam benzesin
Ne de, topraktan sýzan, bir sýzýntý olsun
Boþaldýðýnda, nehirler taþýrsýn yüreðimden.

Sana aðladýðýmý, gözlerim farketmesin
Kirpiklerim belki de, gölge eder gizlice
Utanýyorum hep, ayný gözlerle aðlayýp
Ýçli içli hesapsýz, göz yaþý dökmeye.

Gün batýmýný hesaba çekip çekip gelen
Þu eþkýya duruþlu gündüzlerin derdini
Yüreði yanýk, parça bir bedene sorma
Sorma ki, bir gün acým, acýna dönmesin.

Çözemediðim sensizliði, yýllara yayýyorum
Þiirimde acý damlamýþ, mýsralar görürsen
Buruþturup bir kenara, atasýn gelmesin
Hatýrým olsun diye, ayýrma baþucundan.

Çevirirsin bir gün, fincaný-kahve falýna
Koca salkým söðüt gölgesi düþer aklýna
Dalar, aðlarsýn belki, o yarým sevmelerine
Gölgesi kifayetsiz dir, salkým söðüdün.
Sosyal Medyada Paylaşın: