AYRILIK

Yanýna hep beni alýr ayrýlýk...
Bak, gönül evim nasýl periþan !
Kalsýn býrak her yer darmadaðýnýk...
Böylemi ders verir insana yaþam?

Kalemimin ucunda iþte yine sen.
Tek tek düþüyorsun satýrlarýma.
Benim adým acý dolu kardelen.
Merhemim olmadý yaralarýma.

Yol uzun sabrýmla hep yürüyorum.
Zorlasada aþk’ýn çilesi her an.
Ölümde vefa ben biliyorum.
Ýnsanýn kendisi zaten bir yalan!

Bu gün var yarýn yok neyin hesabý.
Hangisi garanti sor bir kendine.
Dünyadan aþktan ne bize kalan?
Deðermi dayandýðýmýz zulmüne?

Kýskandýn senden çok sevdim diye.
Aldýn verdikerini bir bir geriye?
Ayrýlýk ve hüzün benim kaderim.
Bu yüzden tükenir hep çarelerim.

Kýzmýyorum AYRILIK alýþtým sana.
Yine hasret þiiri yazdýrdýn bana.
Bu enn zoruydu çok aðýr geldi.
Ölürsem ilk önce sen gel yasýma!

Hangi name ile söylersin bilmem.
Yalnýz kimsesizdi zaten kardelen.
Göklere sevdasý, unuttu yeri;
Hasretti gurbetti onu öldüren...
...
T.C Nigâr GÜLER.

Sosyal Medyada Paylaşın: