SABIRLA BEKLİYORUM

Bir, gün ýþýðýndaki, ýþýnlara maruz kalmýþ,
Bir ton dünyanýn kahr-ýni çekiyorum.
Her fýrsatta kendimi avutup,
Kendimin selasýný okuyorum.
Kim sað, kim öle.
Kalmadý vakitte...
Bir günbatýmý manzarasý çýksa
Sýrtýmý kayalýklara verip, seyre dalsam
Belki o vakit, meçhul olur,
Bütün dedikodulardan uzak olur,
Bu yorgunluklarým.
Ve öyle baþýmý, dikili taþa yaslardým.
O zaman kimselerde fark etmez,
Düþlerimden kopmuþ uykularýmý...
Çok düþtüm ama kaldýrmak için
Oralý olmayanda bir hayli çok idi.
Sanki, ulu orta bir dilenci gibiydim.
Gözeneklerimdeki kýzarýklýk,
Tuzlu yaðmurun, bir eseri.
O kadar bekledim ki
Güneþin bir gün benim içinde doðacaðýný
Rüzgarýn bir gün benim içinde eseceðini.
Ama nafile, çünkü;
Ölüm çoktan düþtü, omuzlarýma.
Sevmekte bir hayli güzel idi
Þimdi kalksam, sirkelesem kendimi
Neye yarar ki,
Dünya da o kadar, þuursuz varken,
Taþ olsam bu kadar, acý çekmezdim
En azýndan caný yok, Cananý yok.
Sevmelerimde durdu. Bir kaç güne
Varsýn dursun, o iyi olsunda
Ben yalnýzda, ölürüm.
Ama bir þey var ki
Sabýrla bekliyorum.

#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın: