an gelir uçtan uca bir þehir olursun dizelerimde ve der; sal nefesini rüzgârýn essin üzerimde.. bildiðin gibi benim de aklým yarým biraz en az senin kadar.
tek eþlilik yahut eþli delilik bilirsin ait olmazlarýmý ve kýskandýðýný onlardan, nasýl kendinden geçtiðini henüz dokunmadan..!
oysa incitmeden açýk yaralarýna devaydý ilhamým, onu en pembe yerine býraktým ayýrarak siyahýndan..
bölündüðünde uykularýn bilmezdin, tek bir þiirde o birkaç kadýndan en özel mýsralardaydýn..
keþfinde soluðunun griye dönerdi umrunda her tuttuðun mutlu, çocuklu fakat eksik eski aþklarýn kasýrgalarýnda körpe bir dala tutunmuþ..
nasýl býrakýr da giderim olmasa da gücüm hayalinde kurduðun o güçlü prensin akarken dudaðýndan silemezdin ya geçmiþi..
bir gün piþmanlýk olur akarým gözlerinden sonra duramaz ararsýn yasaklý bir madde gibi ciðerine dolarak yarý uyanýk ve þehvetle sýyýrarak üzerinden cennet’i arzular gibi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.