Uykudan uyanmýþ Gözlerimin çapaðýný ovalayýp Silmenin derdine düþmüþ Uykunun pençesinden Kurtulmaya çalýþýyorum. Her sabah olduðu gibi Herkes birbirine Günaydýn demek için can atýyor Telefon teline konmuþ Kuþlardan mi bahsetsem Yoksa çiçeklerin üzerine düþmüþ cemreden mi? Yoksa kendimden mi? Halbuki ben de ömrüme günaydýn demiþtim Hem de bu sabah Saat 07.00 sularýnda Ama ses seda yok idi. Ben de tekrar uyudum Uyandýðýmda tekrar Günaydýn demek için. Ama korkarak uyuyorum Belki uyanmamak üzere Gözlerimi kapatýyorum Olsun yinede Sabýrla bekliyorum Tekrar uyanýþý mý Ve tekrar günaydýn demeyi. Çünkü biliyorum ki Ýnsan kim olursa olsun Sevdiðine ömrüne Günaydýn deyince bir farklý hissediyor Ama bir þey daha var ki Cevap gelmediðin de Nasýl periþan olduðumu kimseler bilmez Vakit daralýr Geceler üzerime gelir Sabahlar baþýma yýkýlýr Ýþte o vakit ölümü isteyebilirim. Günaydýn sana, bana, herkese...
#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.