BEYAZDIM FAZLASIYLA...

Sözcüklerin aðladýðýna þahidim:
Belki de iyi aðýrlayamadýðým içindir.
Öykündüðüm masallarda saklý bir kelebek olduðumu da
Yeni öðrendim:
Üzünç dolu göðün kollarýna serilmiþ bir susam tanesiyim.

Aklýný peynir ekmekle yiyen dolduruþuna gecenin
Ýhanet ettim
Aslýnda bir seher vakti düþtüm yollara:
Ýçimde beynamaz kuþlar
Bazen kor bir vaveyla
Hüzne biat seyrinde ölümün
Sevdalandým ben bir huzmeye
Gönlün koru da bir körü de
Köhne hecelerden azat edilen
Bir iklimin ta kendisiydim
Kollarýmda rüzgâr
Göðsümde uçuþan yaprak
Kayda aldýðým saatin susturulmuþ tarifesiydim.

Kâhin olduðunu bilemedim
Pencereme konan kuþun aslýnda
Kendim olduðunu da.
Suskusu vardý saklý kadýnýn
Adý yoktu her nasýlsa.
Göðün kýrýk kiremitlerinde dolaþan
Hüzne sirayet etti hecelerim
Bazense kopuk telinde
Ölü ozanýn sazýna gitmedi de elim.
Elemin ta kendisiydi türkü
Hem de Türk’ü Türk yapan bir ülkü.

Aþka nazire ettim kimi zaman
Kayrasýnda dünün sefer tasým
Ýçinde de saklý izdiham.
Kürediðime deðil küstüðüme tanýktý yeryüzü
Uçmaya þerh düþtüm
Ne zamanki aþka düþtü gökyüzü.

Gök gözlü annemi buyur ettim içimdeki yatýya
Þaklaban dizeler dile geldi.
Sevginin en münferit hali
Çocuk kalmanýn da ikbali idi her sezi.
Meneviþli bir gölgede saf tuttum
Safiyet yüklenip acý içtim kar kustum.
Beyazdým fazlasýyla
Kan kýrmýzýsý heceler nifak soktu
Dünya ile arama.

Minvalinde masallarýn
Sýrra kadem basan sultanlarýn
Baþkahramaný kimdi ki?
Övünüp de dövünen hep mi saklý gizli?

Ahkâmlarýn dibine vurdum kimi zaman
Araf’ta saklý ruhumdaki izdiham.
Kör noktasý ümidin
Balyalarca duygu serdim
Ne de olsa ta kendisiydim hüzün denen müridin.

Sefasýný sürmekle eþ deðerdi þiire yattýðým:
Kardýðým da mezarým
Yastýk niyetine i mgelere yaslandýðým.
Lanetin biri bin para
Tövbe ettim çýktým da ansýzýn aþkýn huzuruna.

Beyitler nankördü madem;
Çizdiðim o rotada münferit gizem.
Pohpohladýðým ne aþktý ne özlem:
Kayrasý düþlerin elbette sevgilinin adýný aldýðým
Bazense düþlerim:
Yan gelip sözcüklerle tornistan yaptýðým.

Tuzaðýna düþtüðüm her sefer
Uzaðýna düþtüm sanmýþtým kötünün, nefretin.
Uzamýnda gölgemin
Ben bir seferi idim
Seyyah yüreðin de gözyaþý.
Her endamlý vazgeçiþ
Ýnfilak eden bir destur;
Her serzeniþ kalmadý da yanýna kar bunca i mgenin.
Belalýsý yüreðin elbette aþkýn iksiri
Kýnýnda vaveyla kardýðý her satýrda da saklý
Sýrlarý sandýðýmda biriktirdiðim.

Tez elden de gitmeliyim:
Ne düne ne yarýna.
Teselli bulduðum ne bir son ne de baþý hikâyenin
Araf’ta kalan bir niyetim
Çýkana kadar Rabbimin huzuruna.



Sosyal Medyada Paylaşın: