YÜRÜDÜM DE DOSDOĞRU YOLUMDA...

Mavi, dediler.
Ýnledi yelkovan.
Sus, dediler sonra
Usuma yenildim:
Mademki uslu bir çocuk deðildim
Yetiþkinliðimi mimlediler
Ve derin bir ah edindim.

Düþler tabaný yanan…
Kimi vardý ki aðýr çekimle yendim acýlarýmý.
Yavaþ olmaya meyleden bir resimde
Donup kaldým ansýzýn
Zevcesi aþk olan þiirler edindim bazý bazý.

Göktü temsili misal
Gürleyen ne Tanrý ne de bulutlar.
Dökülün, dedim yaþlarýma
Dökülmeyi lav etti tarla kuþu
Ben ki; cahil bir edimdim dünden kalan.

Yanan ruhun sazlýðý
Sözcükler devasa yalnýzlýðýn tanrýsý.
Aþk, dedim içimdeki sezgiye
Aþamadýðým kadar da engelleri
Yas edindim sevgisiz geçen zamaný.

Bir ahlat aðacý edindim:
Yumuk ellerinde düþlerimin.
Bir selvi aðacýna tünedim sonra
Lakin dalýnda yer yoktu bana.

Kýyamete bürünen gözlerinde yalanlarýn bir Çalýkuþu:
Hem öðretmendim hem de sýnýfýn en haylaz ruhu
Bedenime çivi çaktýlar:
Þükrettim çivisi olmadýðýma
Çivisi çýkmýþ dünyanýn da en sefil varlýðý
Azat ettim içimdeki yavru kuþu
Ne anneydim ne de saklý tuttuðum
Yüreðin nazý niyazý andýðým kadar çocukluðumu.

Bir sordum bir sustum.
Bir yandým bir de yar’dým:
Hangi eklemde saklýydým?
Belki bir þiirin kýrýk dizesi.
Hangi yanlýþtan sürülmüþtüm dünya dýþý?
Yalaným yoktu madem
Sevgiye meylettim
Sabah ezanýnda akan yaþlarýma da eþlik ederken
Yüce Yaratýcý.

Öykündüm kurduðum hayallere.
Yüreðim burkuldu üstüme dökülen lekeye
Ah, demedim þükrettim.
Son bildim
Oysaki baþýydým hikâyenin.

Sevdalý bir semazen:
Pürü pak yüreðim.
Kayrasýnda kayýp bir eksen
Varsa yoksa inancým, Rabbim.
Sevdim gönülden ve inandým da:
Önce Allah’a sonra insana
Lav edildi neþem
Soytarý sesinde nefretinde iblisin,
Beyitler derledim hece hece
Sol sesinde eksenin
Düþlere düþtü yolum
Gözümden de çok düþtü sayýsýz insan
Yine de yitirmedim coþkumu
Bir surettim madem
Sure bildim her acýyý.

Namelerinde piþtiðim
Sanrý yüklü bulutlar
Lakin yaðdým rahmetin nezdinde
Soluksuz kaldýðým göðüs kafesinde
Uçuverdim bir þiirin kanadýnda…

Þair deðildim
Lakin þiar edindim her heceyi
Evlat edindim günü ve rahmeti
Solmadan gün ýþýðý
Astým ben de yüreðin sesini
Bir kýrlangýcýn kuyruðuna tutunup da
Kayrasýnda aþkýn
Miadý dolmadý madem hayatýn
Ant içtim Rabbime:
Evren kazan ben tutuklu sevmeye
Anladým ki boþa yanmýþým.

Devranda iz býrakan tek sýkýmlýk canýmla
Yâd ettim maziyi
Çeperinde umudun
Beylik nazýyla þiirden damlayan
O taassup dolu firarý ile aþkýn
Bir tebessüm armaðan ettim evrene
Kopup gelen tevazu yüklü niyazýmla.
Andýkça doðruyu
Yürüdüm de dosdoðru yolumda.

Sosyal Medyada Paylaşın: