Elveda dediðim o son akþamdan yadigâr
Þimdi bir esmer aðrý kaldý gönül ucumda
Hiçbir þey deðiþmedi, hiç unutulmadýn yâr
Yüreðin kýpýr kýpýr, hâlâ sað avucumda
Seni ilk kez gördüðüm, efsun dolu o aný
Ulu bir minarenin alemine sakladým
Sýrçadan yüreðimde billurlaþan zamaný
Güllerle kundaklayýp aleme yasakladým
Silmiþtik öykümüzden çýkmayacak fallarý
Yar yetimi düþlerde içli bir niyaz olduk
Birlikte düþlemiþtik bütün o masallarý
Büyülü bir þiirdik okundukça haz olduk
Anladým ki vakitler, bizde görmüþ her þeyi
Meðer eski aþklarýn mýsralarý yalanmýþ
Onlar tanýmamýþlar, sevda denen neþeyi
Onlar aþk diye diye boþ yere oyalanmýþ
Kalbim hep þuracýkta, gözlerim uzaklarda
Kýzýl bir akþamüstü akýp gittin elimden
Sevdaya nazar eden uðursuz tuzaklarda
Bir tek senin hatýran dökülmüþtü dilimden
Sen gittin, ben eridim, bir gün gülmedi yüzüm,
Sen gittin ya, göðsümde tebessümler yakýldý.
Yüreðimi oydular yüksünmedim can özüm,
Gidiþin yüreðime çivi gibi çakýldý.
Þimdi köhne bir umut almýþ senin yerini
Umut iþte neylersin nefes için bahane
Sevda benim neyime, gel gör þaheserini
Bu aþk-ý þahanenin yakýþý da þahane.
Sevim YAKICI- K/argülü Almýla Kargülü