Ben ki papatyayla doðmuþum. Anneme çocukken papatyalar koparýp götürmüþüm. Ne zaman annem papatyalarý koparma dediyse, o zaman bir papatyayý daha incitmekten korkmuþum. Ben annemi papatyanýn yerine koymuþum. Ben annemi papatya güzelliðince sevmiþim. Benim annem bir papatyadýr. Bütün papatyalar gibi. Bütün anneler gibi, o da bir papatyadýr. Annem benim dalýmdýr. Anne ne olur hiç kopma dalýndan. Sen hep dalýnda kal. O eþsiz güzelliðinle. Hiçbir rüzgara aldýrýþ etmeden. Hep benimle kal olur mu?
🌼 Biricik ve Yegâne güzelliklerin Mimarý olan Anneme..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şairruhluadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.