SESSİZ ÇIĞLIK...

‘’Tabuttan can sýzar mý?
Sýzýyor iþte! Bir kalemden mürekkep?
Karanlýktan ýþýk? Sýzýyor!
Bir kadýn sessiz diye çiçekten
Sensiz diye cennetten geçer mi? Geçiyor!
Ýþlediði yaþmaklardan siliyor parmak izlerini.

Rahman ve Rahim olan Allah’ýn adýyla
Güneþ bir kez daha doðuyor ölümlü geceden.’’
(Ömer Erdoðan)



Zamanýn mürþit týnýsý,
Farkýndalýða müsait elzem bir yaptýrým:
Sessizliðin cürümü belki de o mihenk taþý
Issýz tebaasý muhalif güçlerin
Oysaki ben bir göçmen kuþ olmaya ant içmiþtim.

Miðferim, minderim:
Ehli beyit sevdam
Kazasýný kýlamadýðým ölü iklim
Ne feveran yürekten sýzan
Ne de tekmili yüzü suyu hürmetine
Günün
Baþýmý alamadýðým hazan yüklü hezeyan
Üstelik her mevsimde serildiðim
Bir çiçek bahçesi
Muzdarip olduðum dikenlerim
Gülmeyi öðreten elbette Rabbim.

Zanlar iken firar eden
Cehennemden:
Geçit vermeyen her koza/lak
Yakalandýðým zamansýz yasým
Ýmsak’te saklý maruzatým
Sonlanmasam da sonlandýrmaya az kaldý.

Üfüren aþk,
Üfleyen kuþlar
Her þafak vakti
Yýðýlýp da kaldýðým soðuk mezar taþý:
Oysaki diriyim
Ah, bir de dinginliðe yelken açsam.
Zaaflarýmdan arýnýp da
Uçtuðum mavi gözlü dünyam
Masum kalmaya gönüllü
Mazlumluðum babamdan miras.






Sosyal Medyada Paylaşın: