daha mý yalnýzsýn en sevdiklerinden? ya da çok mu özgür dar kalýplar içinde? iki ucu çýkmaz makus bir bilmece, hüzünler zincir olur birleþir gittikçe..
karanlýða bulanarak körelir tüm nazarýn.. kulaklarýna sesi iliþir, konuþmaya çalýþýrsýn.. tam uzanacakken diline uyandýðýn o kötü talih ve en kötüsü yeniden gelmez uyku, yataðýn üstünde baðdaþ kurarak sabahýn ilk ýþýklarýna..
ne denli hadsiz orada dursaydý ya zaman! her þey öylece kalsaydý dilinin tadýna varýrken..
hayaline aþýk olarak o sevdiðin þarkýlarla, yeni anlamlar katarak ulaþmak harika doyumlara..
belki sýkardý bir süre sonra o tatlý dil bile fakat bitmezdi asla hayallerdeki tutku..
bir süre sonra ayrý dünyalarda ve ne yazýk büyük farklarla koynuna aldýðýn bedende hayali sanki oymuþ gibi..
ama kimse bilmesindi bunu, unutmalýydýn hatýrlamak pahasýna.. her seviþmede unutmak, yalnýzlýðýný paylaþtýðýn sýcak sanki buz gibi duvar..
ya öylesi olsaydý diner miydi özlemin? hani derler ya hayýrlýymýþ böylesi..
yaþanmayacaktý, kaderdi. sevgisiz seviþmeler kaç hayat ederdi? deðerini geçmiþti peki ya ederi? kalaný sendin ömründen çýkarýlarak.. uzlaþmak bütünüyle kendinden kaçarak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.