BÝZ YÝNE SÝZÝNLE BERABERDÝK Biz yine sizinle beraberdik. Sizin kiminle olduðunuzu bilmiyorduk siz kimdiniz ve kimin için savaþýyordunuz bilinmiyor. Siz þimdi kim bilir kiminlesiniz ve bizim hakkýmýzda neler neler düþünüyorsunuz. Siz nasýl diyordunuz o zamanlar biz sizi tanýmýyorduk. O orada neler karýþtýrýyordu. O ve onu kimse tanýmýyordu. O ve onunla beraber olanlar bizi tanýmýyorlardý ve biz bunu kimseye söylemiyorduk. Biz kendimizi de tanýmýyorduk. Kimse kimseyi tanýmýyordu, kimse kimseyle tanýþmýyordu. Biz onu o gece orada gördük ve o bize çok uzaktý. Biz ona bakakaldýk o bizim farkýmýza varmadý. Biz þimdi ardýmýza bakmadan gidiyoruz atlarýmýzýn üstünde bazýmýz, bazýmýz yayan. Yürüyüþümüz uzun sürdü ve biz fazlaca yorulmuþtuk. Heybelerimizde azýklarýmýz. Ve içleri su dolu kýrbalarýmýz vardý. Hava pusluydu. Yaðmur yaðdý yaðacak. Issýz bir yola düþmüþtük. Önümüzde daha çok yol vardý. Hepimiz susuyorduk aðýzlarýmýzý býçak açmýyordu. Endiþeliydik, endiþelerimizi birbirimize açamaya korkuyorduk. Geleceðe dair kuþkularýmýz vardý. Yorgun ve uykusuzduk. Günlerce yol almýþtýk. Hayvanlarýmýz da yorulmuþtu. Yolculuðumuz nereye varacaktý bilmiyorduk. Geceleri konaklýyorduk. Konakladýðýmýz yerler güvenceli deðildi. Ýnsani ihtiyaçlarýmýzý görüyorduk. AHMET KEMAL Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.